Wie zijn wij
De Palestijnse gemeenschap in Nederland is opgericht na een bijeenkomst in Rotterdam van de leden van de Palestijnse gemeenschap in Nederland. wij zijn actief op het gebied van het versterken van de betrekkingen tussen de leden van de Palestijnse gemeenschap in Nederland, het organiseren van evenementen ter ondersteuning van de Palestijnen, het werken aan het ontwikkelen van relaties en het integreren van de leden van de gemeenschap in de Nederlandse maatschappij.
Over onze gemeenschap
De aanwezigheid van de Palestijnse gemeenschap in Nederland dateert uit het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw. In 1963 kwam een groep Palestijnse arbeiders werken in de Margarinefabriek ROMI in Vlaardingen, aangezien het bedrijf ook een vestiging had in de Palestijnse stad Nablus. De arbeiders waren allemaal inwoners van de stad Nablus en het Palestijnse vluchtelingenkamp Balata; hun aantal bedroeg niet meer dan 120 mensen. Zij hadden helaas geen kans om de Nederlandse taal te leren, nadat ze naar Nederland waren gekomen, omdat zij lange dagen en in ploegen moesten werken.
In het jaar 1967 vond de Juni-oorlog plaats en werden de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook bezet door Israël. In die tijd werd de Westelijke Jordaanoever beschouwd als een deel van Jordanië. Israëls bezetting van de Westelijke Jordaanoever had negatieve gevolgen voor de situatie van de Palestijnse arbeiders in Nederland. Israël weigerde de terugkeer van deze arbeiders naar Palestina en dat dwong hen hun families en kinderen naar Nederland te halen, profiterend van de Nederlandse gezinsherenigingswet. Later kregen deze families het Nederlanderschap.
In Nederland was de situatie, zowel op het niveau van de overheid, de media als op het publieke niveau, sympathiserend en ondersteunend voor Israël. Dit bracht de Palestijnse arbeiders in Vlaardingen ertoe hun Palestijns-zijn te verbergen en zichzelf te presenteren als Jordaniërs. Zij namen hierdoor dus afstand van de discussie over de Palestijnse kwestie uit angst voor negatieve reacties of mogelijke vergeldingsreacties.
Deze situatie veranderde aan het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw, na de opkomst van de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie en de steun daarvoor onder de Palestijnen wereldwijd. Dit heeft ook een belangrijke rol gespeeld bij het wegnemen van het gevoel van angst bij de Vlaardingse Palestijnen, mede door de komst van Nederlandse persoonlijkheden en enkele politieke partijen, die Israël openlijk begonnen te bekritiseren. Voorbeelden hiervan zijn Klaas de Vries, Tweede Kamerlid en later minister van Binnenlandse Zaken en o.a. de Socialistische Partij.
In november 1980, ter gelegenheid van de ‘Dag van de Internationale Solidariteit met het Palestijnse volk’ uitgeroepen door de VN, werden diverse Palestijnse organisaties opgericht om de belangen van Palestijnse arbeiders in Nederland te verdedigen. De Algemene Vereniging van Palestijnse Arbeiders, gevestigd in Vlaardingen en de Algemene Vereniging van Palestijnse Vrouwen speelden een grote rol bij het presenteren en uitleggen van de Palestijnse zaak in Nederland, met name in de stad Vlaardingen. De Palestijnen wisten goede relaties op te bouwen met het gemeentebestuur en haar politieke partijen, maar ook met maatschappelijke organisaties, zowel Nederlandse als buitenlandse.
Arabic 
Dutch